แผนที่โยคะ

จะฝึกโยคะน่ะ มีแผนที่หรือยัง อุแม่เจ้า คิดจะฝึกโยคะ ต้องมีแผนที่ด้วย แล้วเราจะหาแผนที่จากไหนล่ะ ร้านหนังสือไหนมี หรือว่า จะโหลดจากอินเตอร์เน็ท ได้ป่าว แค่เอาตัวมาถึงค่าย ก็หลงแล้วหลงอีก ตายแล้วจะเดินทางไปถึงไม่เนี้ย นี้คือความน่าสนใจ ที่ว่าเมื่อเรานึกถึงแผนที่ เรามักจะนึกถึงจุดหมายปลายทางกันเสียก่อน ส่วนจะคดเคี้ยวเลี้ยวลดไปทางไหน เราก็เลือกที่จะเดินทางได้ ด้วยการดูรายละเอียดเส้นทางในแผนที่ แต่สิ่งหนึ่งที่แผนที่ไม่ว่าจะรูปแบบไหนไม่เคยบอก คืออะไร ใครรู้บ้าง นึกออกกันบ้างป่าว แผนที่ไม่เคยบอกว่า จุดเริ่มต้นของเราอยู่ที่ไหน เพราะแผนที่มีวัตถุประสงค์ที่เป้าหมายปลายทาง แต่ในวิถีโยคะแล้ว การคิดถึงแต่เป้าหมายและเส้นทางอย่างเดียวนั้นยังไม่เพียงพอ เพราะสิ่งสำคัญ คือ เราจะต้องรู้ว่า ณ ขณะนี้ เราอยู่ที่ไหน ตรงไหน นั้นคือ การรู้จักตัวเองก่อนอื่น เพราะแผนที่โยคะที่อยู่ในตัวเราแต่ละคน เป็นแผนที่เฉพาะบุคคลที่ไม่มีใครจะลอกเลียนแบบได้ ดังนั้นแล้ว เราเองก็ลอกเลียนแบบใครไม่ได้เหมือนกัน ด้วยแผนที่โยคะของเราแต่ละคน ก็จะนำเราไปสู่จุดเป้าหมายสูงสุดของแต่ละคน ดังนั้นแล้วด้วยทัศนคิตแบบเดิมจากโลกผู้เชี่ยวชาญ ก็จะเป็นกรอบทำให้เราไม่สามารถบรรลุถึงเป้าหมายของแต่ละบุคคลได้ เพราะในโลกผู้เชี่ยวชาญนั้น เราถูกสอนให้เป็นเหมือนคนอื่น ๆ ที่ประสบความสำเร็จ กินอยู่อย่างคนดัง ขับรถเพื่อแสดงสถานะ และอื่น ๆ อีกมากมาย ดังนั้นแล้วการเรียนรู้การใช้แผนที่โยคะให้เป็น จะทำให้เราเรียนรู้ที่จะเขียนแผนที่ในการดำเนินชีวิตให้กับตัวเราเองด้วย เพราะก่อนที่จะเขียนแผนที่โยคะนั้น เราต้องรู้จักตัวเอง รู้จักใจว่าสมาธิเราเป็นอย่างไร รู้จักกายว่าร่างกายเรามีความสามารถในการฝึกแต่ละท่าแค่ไหน เพราะเราแต่ละคนย่อมไม่เหมือนกัน บางคนอาจจะสมาธิดี แต่ร่างกายยังไม่แข็งแรง แต่บางคนร่างกายแข็งแรง แต่ขาดซึ่งสมาธิ นั้นคือ แต่ละคนยังขาดซึ่งสมดุล มีความแตกต่าง ดังนั้นผู้ฝึกแต่ละคน จึงต้องค้นหาและสร้างสมดุลของตนเอง ไม่เกิดการลอกเลียน หรือ เปรียบเทียบ เพราะมนุษย์ แต่ละคน ย่อมมีความสามารถที่แตกต่างกัน แค่หน้าตาเราก็ยังแตกต่างกันแล้ว จะเอาอะไรกับสิ่งอื่น ๆ มันก็ย่อมมีความต่าง เมื่อเรารู้แล้วว่าเราอยู่จุดใดในแผนที่โยคะของเรา ที่เหลือก็คือ การค้นหาเส้นทางโยคะ ที่เหมาะสมกับตัวเรา เปิดใจรับการเรียนการสอนการฝึกฝน เพราะเส้นทางของแต่ละคนก็ย่อมแตกต่างกัน ดังนั้นแล้วระยะเวลาในการถึงเป้าหมายก็ย่อมแตกต่างกัน แต่ถ้าว่าระหว่างทางเรามั่วแต่ไปเปรียบเทียบตัวเรากับคนอื่น ๆ เราเองก็จะขาดการพัฒนา หยุดจินตนการและขาดซึ่งความสุข เพราะเมื่อเกิดการเปรียบเทียบ เราก็จะมีแต่ทุกข์ ว่าทำไม เราถึงไม่เหมือนคนอื่น ทำให้เสียเวลาหลงทาง และห่างไกลจากเป้าหมายมากขึ้น นี่คือสิ่งที่เราได้จาก คำพูดของ ครูกวี ในวันเปิดค่าย ดังนั้นแล้วแม้แต่ชีวิตของเราแต่ละคน หันมาดูใจดูกายของเราก่อนดีกว่าว่าต้นทุนจุดเริ่มต้นของเราอยู่ที่ไหน เพื่อเข้าใจในตัวเองและช่วยในการเตรียมความพร้อมในการดำเนินชีวิตได้เป็นอย่างดี เพื่อให้เราถึงเป้าหมายสบายผิดกัน ฮ่าอ่า